Alweer een geslaagd jubileumtreffen achter de rug. Ondanks de dagelijkse kwakkelige meteo zorgde de ruime internationale opkomst voor een sfeervolle week met voldoende vlieggenot. Lees het verslag en bekijk alle foto’s door hieronder te klikken op “Lees meer”.
Maandag mochten we kennis maken met de sterke wind die voor gans de week de stempel zou drukken op dit treffen. Die dag stond hij echter volledig cross en alleen de echte ‘bravehearts’ hebben zich aan een paar vluchtjes gewaagd waarbij de toeschouwers hun hart vasthielden telkens er geland moest worden vanuit aangepaste niet gepubliceerde richtingen. Ondanks onheilspellende weerberichten werd er de rest van de week toch elke dag gevlogen door het merendeel van de deelnemers. De wind bleef fors maar blies meestal in de as van het veld waardoor het bergaf landen minder dan vroeger problemen veroorzaakte. Het was trouwens opmerkelijk dat er niettegenstaande de mindere weersomstandigheden en het dikwijls opereren met 2 slepers en vele toestellen in de lucht, er zo weinig bijna aanvaringen in de lucht gebeurden en geen enkele op de grond. Waarschijnlijk is dit resultaat ook te danken aan het steeds beter toepassen van de aangeraden procedures van het vlieghandboek. De sterke wind hield ook iedereen alert bij het vliegen van een correcte sleep en circuit, wat uiteindelijk een meer relaxe vliegomgeving tot gevolg had.
De openstelling van het evenement voor zogenaamde dagjesvliegers en genodigden liet toe om reeds kort na de briefing aan te vangen met slepen wat zeker een pluspunt was tegenover de eerdere seizoenstreffens. Het was ook fijn om na de aanpassingen in ledencategorieën die we tijdens het treffen in Tongeren in extremis doorgevoerd hebben, heel wat vroegere leden te zien terugkomen . De integratie tussen trouwe kampeerders, dagjesvliegers, occasionele buitenlandse bezoekers uit Frankrijk, Duitsland en Engeland, verliep vlekkeloos en zorgde voor zowel animo als interessante gesprekken. Het gebruik van de grote tent om toestellen ‘s nachts te stallen gedurende de week was een succes. Tijdens het weekend stelden een paar leden hun voortenten ter beschikking om de leemte op te vullen.
Wat de slepers betreft zijn er wel een paar feiten te vermelden die de moeite waard zijn. We waren allemaal blij om Eric terug bezig te zien met een brede glimlach ipv de grimassen veroorzaakt door zijn vroegere pijnen. Ondertussen laat zijne excellentie zich ook omringen door een waar team die zijn koord uitrolt en Rans toestel voorziet van brandstof. Niet alleen dat, maar hij heeft nu ook een jonge co-piloot die het routine werk van hem overneemt. Terwijl Eric verleden jaar Mira met de groen-witte Wilga circuits liet vliegen bij kalm weer, kreeg zij dit jaar opleiding in het slepen met de Rans. Tegen het einde van de week sleepte zij zwevers van +20kg omhoog en had ze alleen nog hulp van Eric nodig om bij de felle windstoten die mooie Rans netjes terug aan de grond te krijgen. En Eric, na de pitts-crew en co-piloot van dit jaar, volgend jaar pitts-poezen en een ober met koffie of frisdranken?
Dit jaar kregen we nog een tweede Rans om te slepen, gevlogen door onze Duitse vriend Stefan. Gezien hij nog maar weinig sleepervaring had kreeg hij in het begin veel bijstand van expert Richard, en had hij tegen half de week de kneepjes van het vak geleerd om 23kg kisten op te slepen. Wij zagen hem van ’s morgens tot ‘s avonds elke dag slepen alsof hij er van bezeten was. Ook nieuw dit jaar was de komst van de Franse Michel, in feite de ontwerper van het oermodel van de Bidule. Met zijn maat die een 8,5m span ASH25E bij had kwamen ze speciaal over vanuit het gebied naast de Pyreneeën, een lange tocht. Zijn Bidule sleepte ook dagelijks talrijke zwevers omhoog in een soms wat eigenzinnige stijl, maar was een welkome aanvulling op de overige meer traditionele BiGGS slepers. Het is fijn om zien dat piloten zo maar niet zelf zitten aanmodderen tot ze het goed doen, maar geen schroom meer hebben om advies en coaching te vragen bij oudgedienden, misschien kunnen we best eens een sleepcursus overwegen voor BiGGS leden.
Doordat er vier verschillende talen gesproken werden en behalve een handvol leden weinig meertalig waren, werd het niet eenvoudig om te communiceren. De briefing werd een mengelmoes van aparte briefings, simultaan vertalen in groepjes, en veel gebruik van de foto aan de box en gebarentaal ter verduidelijking, wat soms zorgde voor hilarische taferelen of door elkaar praten. Nog erger werd het in en rond de BiGGS-box waar soms verbale onduidelijkheid voorkwam. Alleen onze ver doorgedreven standaardisatie zorgde ervoor dat als iemand iets zei, anderen kon denken wat het moest betekenen of het vertalen. Je zou denken dat iedereen die geïnteresseerd is in luchtvaart de Engelse luchtvaarttermen beheerst maar niks is minder waar. Een pasklare oplossing hiervoor wordt nog gezocht.
Ook bij de nevenactiviteiten zorgde dit voor veel te lange speeches omdat die telkens vertaald moesten worden. De participatie van notabele deelnemers uit diverse landen was anders wel een verrijking die voor herhaling vatbaar is. Achim kunnen we er makkelijk bijnemen maar mochten we Achmed of zo erbij krijgen dan wordt het wellicht een ander paar mouwen. De recente vertaling van ons vlieghandboek in het Frans (en het laten lezen van de hardkopie ervan) hielp onze Franssprekende vrienden, wellicht zullen we misschien ook een Duitstalige versie ervan moeten produceren.
Door de uitbreiding van het kampeerterrein een paar jaar geleden werd het mogelijk om voldoende ruimte te voorzien tussen de rijen om nooddiensten te laten circuleren. Het vooraf gepubliceerd plan werd goed opgevolgd en zal voor elk treffen opgemaakt worden.
De voorziene parkeerplaatsen voor aanhangers en bestelwagens was sneller gevuld dan we dachten, ook dat zal een blijver worden. Het optimaliseren van de parkeerplaatsen voor slepers langs de startbaan in functie van de ligging van de BiGGS-box, zorgde ervoor dat zo goed als geen toestellen over een ander getild hoefden te worden. Wat ons betreft ook een blijver.
Wat onze vereniging onderscheidt van vele anderen is dat wij belang hechten aan niet-vliegen-gerelateerde aspecten tijdens langere treffens met familiaal karakter. Pottes is over de jaren uitgegroeid tot een schoolvoorbeeld van deze filosofie. Elke morgen vonden we iemand bereid om 20km verder de bestelling bij de bakker op te halen om lekker te kunnen ontbijten. Alle producten bleken zowat dubbel zo groot en halve prijs te zijn van wat we gewoon waren, en van uitstekende kwaliteit. Douchewagen en toilet waren zoals gewoonlijk voorhanden op de camping, alsook frigo’s gevuld met frisdranken en een assortiment koele biertjes in de grote tent. De afrekening klopte bijna zodat ook dit systeem zal aangehouden blijven.
Michelle (dochter van Carel) ontpopte zich tot sociaal leidster en opperde dat de tent niet alleen kon gebruikt worden als stalling voor toestellen, maar nog beter als restaurant waar alle deelnemers met eigen eten op vrijdagavond samen konden komen om gezamenlijk voedsel en dranken te nuttigen. Dit was een uitmuntend initiatief dat leidde tot het beter leren kennen van elkaar, en het was pas lang na middernacht eer de tent afgesloten kon worden. Zaterdag was boer Yves en medewerkers reeds vroeg in de weer om zijn BBQ vuren en hespenbraadtoestel op te stellen. Tegen de middag konden we worsten met brood eten maar dat laatste viel bij sommigen zo niet in de smaak, het bewijs dat 20km ver rijden om een goede bakker te vinden zo nog geen slecht idee was. Tegen de avond kwamen dan de verrukkelijke hespen aan de beurt, rijkelijk gegarneerd met groenten, aardappel in de schil en kaas als dessert. Door het barslechte weer van zondagmorgen was het wat wachten op de BBQ van de middag, maar gezien er door de felle wind toch niet gevlogen werd was dit geen probleem. Aperitieven gedurende het weekend vloeiden ook rijkelijk, de befaamde Eole punch/sangria werd dit jaar aangevuld door diverse streekdranken meegebracht door Michel uit het zuidwest Frankrijk, meestal met Armaniac als ingrediënt.
Deze editie van Pottes was echter nog veel meer. Het betekende de 15de onafgebroken passage van het BiGGS circus op hun landerijen en dat werd in de luister gezet. Een gans legertje Eole helpers georchestreerd door Danny Mat en secretaris Nathalie bezorgde ons al die jaren een echte zorgeloze vakantieweek, de belangrijkste medewerkers werden ditmaal dan ook speciaal in de bloemetjes gezet gedurende de uitwisseling van geschenken op zaterdagavond.
Nog uitzonderlijker was het feit dat ons treffen in Pottes uitverkozen werd om het zweefgedeelte van het 40 jarig AAM jubileum (Waals equivalent van VML/KNVvL) te vieren. Bestuursleden ervan en de voorzitter van de overkoepelende Belgische modelvereninging kwamen zaterdag ter plaatse om het feest op te luisteren. Zij waren fel onder de indruk van de BiGGS aanpak, in het bijzonder onze veiligheidsvoorzieningen en duidelijk beschreven procedures. Na de obligate speeches in de twee belangrijkste landstalen (sorry voor de Duitsers) gaven de AAM vertegenwoordigers aan alle aanwezige piloten een voor het jubileum speciaal ontworpen t-shirt waarmee we met z’n allen op de foto zijn gaan staan bij de BiGGS-Box.
Het beste hield ik voor het laatst: het jubileumweekend werd het voorwendsel om door Eole met de steun en hulp van AAM, aan het Directoraat Generaal van de Luchtvaart een TRA (Temporary Restricted Area) aan te vragen van niet minder dan 1NM en 3000’ , in mensentaal betekent dat een cylinder met straal van 1,8km rond het midden van het vliegplein met een beschikbare hoogte tot 900 meter. Voor zaterdag en zondag werd dit luchtruim bekendgemaakt aan alle mandragende piloten ter wereld door middel van een NOTAM (NOtice To AirMen). Dit is de allereerste keer dat in België zo’n TRA voor een modelluchtvaartevenement toegezegd werd. Het precedent is geschapen, wij hebben lang gepraat met de mensen die dit bekomen hebben en smeden samen reeds plannen om dit mogelijk te maken bij selecte toekomstige evenementen.
Tenslotte wil ik nog vermelden dat verschillende leden zich komen melden hebben om de taak van vluchtbegeleider te komen uitvoeren en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Ik wil jullie met deze er ook aan herinneren dat de inschrijvingen voor de komende vliegweek in Sint-Truiden via de website kunnen gemaakt worden.
Happy landings, Laurence