Mooie club met prachtig onderhouden groot veld

Ter Apel is een nog steeds een fijne club met warme mensen. Een praatje slaan met de locals en opsnuiven wat hun drijfveer is om te vliegen is altijd weer een plezier. Zeker op onze meerdaagse treffens nemen we daar met plezier alle tijd voor. Het bestuur had ook dit keer weer zijn best gedaan om het ons helemaal naar onze zin te maken. De stroom lag netjes klaar, de het gras was gemillimitreerd en de ijskast tot de nok gevuld.

Fijne koppel in de kantine

Ingrid en René zijn het leidende koppel in de kantine van MTA Ter Apel, en dat lijkt minstens voor ons een gouden zaak. We kunnen altijd bij hen terecht en ze staan steeds met een lieve glimlach voor ons klaar. Zowel het bedelen van drank, het bakken van friet, het super uitgebreide deluxe ontbijt als de BBQ werden zonder uitzondering heel erg gewaardeerd. We kunnen dan ook niet genoeg benadrukken dat deze mensen voor de BiGGS leden er voor zorgen dat ons treffen ook naast het veld een succes wordt.

Mooi weer

Ook het weer was dit jaar erg gunstig. Op donderdag was er in grote delen van België en Nederland pokkeveel regen, maar in Ter Apel hebben we heel de dag kunnen vliegen en werden we enkel in de avond getrakteerd op een aantal uurtjes sappige regen. Die vocht in de grond zorgde er op vrijdag (nadat de heiigheid was verdampt) voor dat je een plank kon laten vliegen. Er was echt overal thermiek te vinden en een vlucht van meer dan anderhalf uur kon zonder probleem worden gehaald (mits je er een stijve nek voor over hebt).

Samen super veilig genoten

Het vliegen, het keuvelen, de kantine, de locals, het kamperen, ... alles samen hebben we ook deze editie weer samen kunnen genieten van mekaar. Op gegeven moment waren we wat aan het filosoferen over wat BiGGS nu precies uniek maakt. Misschien vraagt het wat meer nadacht (en minder pils) maar we kwamen er bij uit dat het "veilig en ontspannen samen gesleept vliegen" misschien wel het beste de lading dekt.

Het is een onbelangrijk detail, maar ondanks de afstand waren er dit keer voor het eerst evenveel Belgen als Nederlanders in het Noorden present. Een dikke mercie naar alle leden die (naar elk treffen) de inspanning leveren om er bij te zijn en om er samen een succes van te maken.

Beelden zeggen meer dan woorden

Beelden zeggen meer dan woorden, en zeker als die beelden komen van de hand van een gepassioneerd fotograaf. Of Ruud ook vliegt kan ik me niet herinneren, maar zijn prachtige foto's tonen heel eerlijk hoe mooi dit treffen werkelijk was. Ik hoor regelmatig dat er wordt terug gekeken naar de foto-galerij van de afgelopen treffens. Ruud, je verdient minstens onze welgemeende dank!

Bij haarscherpe beelden schieten hebben onze Amerikaanse vrienden ook wel een ideetje. Al jaren zijn ze meester in het fotograferen vanaf grote hoogte. Ook bij BiGGS is er een U2 opgedoken die als "gesleepte zwever" helemaal van scratch werd ontworpen, gebouwd én gevlogen door één van onze leden, die we niet bij naam zullen noemen. Beelden zeggen ook nu meer dan woorden ...

Dick op bezoek zonder vliegtuig

Dick Dieperink kwam vrijdag op bezoek en dat was best even schrikken. Dick kwam aangereden en had geen vliegtuig bij zich. Zijn pech bij het treffen in Tongeren was misschien de druppel die hem deed besluiten om met het vliegen te stoppen. Ik werd ijskoud toen ik het vernam en voel nu weer emotie terwijl ik dit neerpen. Het is echt balen om alweer een fijn mens en fijne piloot uit ons midden te zien verdwijnen. Dick, we voelen met je mee en hopen dat je ons elk jaar op de treffens in het Noorden minstens een bezoekje brengt. We hopen dat je nog vele jaren in een goede gezondheid mag genieten van andere mooie dingen dan BiGGS. Het ga jullie goed!

Wimmeke doen

Wim en Hilde waren ook naar het Noorden komen rijden en Wim heeft dit treffen echt beduidend meer gevlogen dan op sommige andere treffens. Het was zeker leuk om hem vaker bij ons op het veld te hebben. Bij zijn vluchten met de fonkelnieuwe Kobus stelde hij vast dat die kist ongelofelijk veel inertie heeft en tegenstrubbelt om te landen. Hij moest er daarom telkens vrij laag mee binnen komen. Bij de laatste landing was dat zo laag dat hij met een knal helemaal verdweem in het koren om daarna toch nog netjes en onbeschadigd op het veld te landen. Al snel werd besloten om dit type landing vanaf heden "een Wimmeke doen" te noemen.

Het bestuur van Ter Apel heeft ons nu al uitgenodigd voor 2024, en ik kijk er samen met jullie al helemaal naar uit.

Met vliegende groet, Bert

PS Heb je die mooie fuschia polo's van de dames ook gespot?